To ten kraj, który dzisiaj świętuje – jego kształt został poobgryzany się jak papierówka, a fale mieszkańców zmywały kolejnych… a jednak ktoś do czegoś nawiązuje. I wszyscy są dumni. Jednak przecież coś nas łączy.

To nie będzie jakaś „zawodowa” recenzja, ocena montażu czy innych rzeczy, na których zwykły widz się nie zna. Mogę od razu powiedzieć, że jest fajny soundtrack 😉 Nie jest tajemnicą, że jestem fanem Queen od wielu lat – w tym wpisie powiem, czy fanom i tym normalniejszym słuchaczom film się według mnie spodoba.

Sierpień – przeczuwam wybuch narodowej dumy, że dzięki sfilmowaniu losów Dywizjonu 303 mówią o Polsce „zagranico”. Tak było przecież za każdym razem wcześniej – tylko nie wiadomo, czy oczy zachodzą nam łzami, czy szczypią od cebuli.

Maj, sezon odwiedzin na komuniach – i wkrótce weselach. Mam już przed oczami to nowoczesne zdjęcie z drona pełne elementów na niegdyś czerwonej, a dziś wyblakle różowej kostce bauma. Parasole z logo piwa „Żywiec”, umieszczony na „zaparkuj w cieniu” pojazd typu „nowszy żuk” obok Passata na TDI, tuje i pseudodrewniane dachy – niech Polak czuje, że od święta opuścił wielką płytę. Ale przypatrzmy się ludziom.

Tej nocy razem z Bartkiem Mindewiczem przez godzinę gadaliśmy i puszczaliśmy stare piosenki. Jeśli chcesz tego posłuchać, to nagranie poniżej.

Wiktor Jodłowski – świetny facet i jednocześnie mój klient – od niedawna robi podcast. O komunikacji – i uznał, że ja też to ogarniam, skoro o trudach prawa mówię przejrzyściej. W tej rozmowie nieco przepytał mnie o kulisy tych działań i tego bloga. Zapraszam 🙂